Stans Passie

Stan wil meer duidelijkheid krijgen over wat zijn passie is. Moet hij iets met dieren gaan doen? Of met fotografie bijvoorbeeld? Hij weet het niet. Eenmaal in trance, komt hij terecht in een dichte jungle, waar hij toekans en papegaaien ziet overvliegen. Deze prachtige jungle staat voor de vele interesses en andere afleidingen die Stan kent in zijn leven.

Dat maakt het nu juist zo lastig om te bepalen wat hij wil doen! Midden in die jungle verschijnt het silhouet van een mens, maar dan gemaakt van licht. Dit is Stans gids vandaag.

Wandelen op de heuvel

De gids, die Winnie heet, loopt met Stan de jungle uit. Ze komen terecht op een open plek. Daar wandelen ze een heuvel op, waar ze stil blijven staan. Terwijl ze naar het uitzicht staren, zegt Winnie dat Stan nu zijn eigen pad moet volgen. Hij wijst in de richting van een heuvelachtige weg die in de verte overgaat in de boomgrens. Stan hoort van Winnie nog dat hij ‘zijn hart moet volgen, want dan verdwaal je nooit’.

Als hij nog even achteromkijkt, ziet hij dat de jungle staat voor de verwarring die hij voelt, in het zoeken naar zijn passie. De open plek waar hij doorheen komt, brengt juist wat meer overzicht.

Bomen en lianen

Stan wandelt nu over zijn ‘eigen pad’ en ziet mooie, grote, oude bomen met lianen. Ze stralen een bepaalde kracht uit. Wanneer hij eenmaal de boomgrens nadert, voelt hij twijfel of hij zijn pad wel moet volgen, want het is een dichtbegroeid en donker bos waar hij in terecht komt. Heel anders dan die jungle. Toch loopt hij het bos in. In de verte ziet hij fel wit licht. Licht wat van de zon lijkt te komen, en ook van een vuurtoren. Stan loopt in de richting van dit licht. Daar verschijnt de vuurturen, op een hoge klif. Het lijkt wel of de zon door het licht van de vuurturen heen schijnt, alsof de vuurtoren uitgelijnd is met de zon. Het roept een warm gevoel bij Stan op. Hij besluit de klif te beklimmen en  loopt de vuurtoren in. Daar verschijnt zijn gids weer. ‘Dit is waar je moet zijn’, zegt Winnie.

In de vuurtoren moet Stan een soort abstracte puzzel maken. Hij moet een manier vinden om via de vuurtoren naar de zon te komen. De vuurtoren staat voor een anker: Stans huidige beroep, waar hij altijd op terug kan vallen, zodat hij niet verdwaalt. De zon staat voor zijn eindbestemming; zijn passie. Stan moet een verbinding zien te vinden tussen de vuurtoren en de zon. Er lopen allemaal kleine trapjes in de vuurtoren, zoals in een schilderij van M.C. Escher. Stan vindt langzamerhand de juiste weg naar boven en vindt die verbinding tussen de vuurtoren en de zon. Het blijkt een soort kabel, een heel lange kabel die hem in 1 keer naar de zon kan schieten!

Vrijheid en blijheid

Onderweg ziet hij een roofvogel.  Die vogel staat voor vrijheid. Er komt bij Stan duidelijk op dat hij voor zichzelf mag beginnen, eigen baas wil zijn. Dat is vrijheid! Dan komt hij  bij de zon aan, waar hij vooral veel licht ziet. Het roept blijheid en vreugde op. De zon staat voor zijn passie.

Er komt een geruststellende gedachte bij hem op: Als hij iets nieuws zou beginnen, dan kan hij altijd terugvallen op dat anker, die vuurtoren, die staat voor zijn huidige werk. Hij ziet in dat hij zijn passie gaat vinden als hij gewoon gaat ‘doen’, als hij actie gaat ondernemen. ‘Start maar met alles wat je leuk vindt, op een rijtje te zetten en ga dan een cursus of opleiding doen’, komt er bij hem op.

Toestemming en passie

Stan wil nog weten of hij iets met dieren moet gaan doen, of met een stichting voor beschermde diersoorten. Daarop krijgt hij een duidelijk bevestigend antwoord. Dat geeft een goed gevoel, alsof hij toestemming krijgt. Hier, op zijn eindbestemming, heeft hij het antwoord op zijn vraag gevonden. We kunnen de sessie dus afsluiten.

De gids blijft bij de vuurtoren. Stan bedankt hem nog, en komt dan weer terug naar het hier en nu.